شـده آب آب حــرم بـی‌جــواب            کمی روی دستان مادر بخواب
ببین مادرت از خجالت شد آب            چه کردی تو با حال و روز رباب

لبانت تـرک خـورده شرمـنده‌ام
از این چـشم آزرده شـرمنـده‌ام

لـبت چـون دل مـادرت سوخته            از آن بیـشتر حنجـرت سوخـته
ز هُـرم عطش پیکـرت سوخته            گل اشک چـشـم تـرت سوخـته
تو با جان این خسته بازی مکن
تـلـظی مکـن دل نـوازی مکـن

عـلیِ مرا خـواهش شیر نیست            به چشمان تو ترسِ شمشیر نیست
اگر چه گریزی ز تقدیر نیست            گـلـوی تو انـدازۀ تـیـر نـیـست
پدر را ز قول من ای جان بگو
بـپـوشـان سـپـیـدیِ زیـر گـلــو

بـرو مـرد مــادر خـدا یـاورت            الـهــی بــلایـی نـیــایـد ســرت
خراشی نگـیرد به بال و پـرت            بـرو بـعـد تو وای بـر مـادرت
تـو را می‌سـپارم به دست پـدر
تـویی هـسـتی من و هست پدر

بـبـیـن بـی‌قـرار تـوأم بـی‌قـرار            بـمـان تـا بـهـارم بـیـاید، بـهـار
نــدارد تـنـت طـاقـت کــارزار            گلوی تو را با سه شعبه چه کار
به زیر گلو مثل یک نیزه خورد
رد بـوسـه‌هـای مـرا تـیـر بـرد